'' Zordur Bir Başk'a Gözlere Aşkla Bakmak ''

O, ilk aşkın yerini alamaz sonradan gelenler. 

Hiçbiri önceki gibi bakamaz gözlerinin içine.
Aşk, çok başka parlar ilk aşkın gözlerinde.
Gecene yıldız, gününe güneştir o gözler.
Onda her şeyi yaşar, tadarsın. Mutluluğun mutsuzluğunu, mutsuzluğun yerini gülümsemelere bıraktığını ilk onda yaşarsın. Her şeyin başlangıcı/ılklerdir. 

İlkler aslında fazla da güzel değildir.

Çünkü yaşattığı mutluluğu gidişiyle katbekat alır senden. 

Ayrılık denen illeti ve özellikle de aşkın ayrılığını ilk o yaşatır sana.

Bu çok acı bir şeydir. Yaşattığı heyecanı alır avuçlarından ve gidişiyle yıkar umutlarını. 

Bir eyvallah çekersin adımlarına. Ondan sonra yaşamak uzun bir süre anlamını yitirir. 

Çünkü o yoksa yoktur hiçbir şey. Varlığına öyle bir alışmıştır ki seni;

O, gittikten sonra baş başa kaldığın kendini bile tanıyamazsın. 

'' Ayna da gördüğüm acaba ben miyim, buda kim? '' dersin. 

Lugatına ters bütün kelimeleri armağan eder diline. 

Dudakların büzülmeyi unutur. Ağlarken bile sinirinden ağlarsın. 

Zordur ondan sonra ağlamak bile. 

Bir zamanlar varlığı yanındayken döktüğün mutluluk göz yaşlarını sonralarda '' o artık yok, hiçte olmayacak '' kabullenişlerine dökersin. 

Aşk böyledir işte. İlk anlarda yaşattığı mutluluğu sonralarda acıya terk eder. 

Bir zaman sonra mutluluğun adını, '' Acı '' olarak anarsın. 

İşte bu yüzden zordur bir başka gözlere aşkla bakmak. . .