Aynalarda ruhumu seyrediyorum
Bütün mabedlerim yıkık ,dökük
Atom bombası düşmüş şehirlerime
Tüm ışıkları söndürülmüş gecenin
Artık mehtabı aramıyor gözlerim
Unutulmuşum ve birazda avutulmuş
Eskisinden daha karanlık odalar

İki dudağımın arasına sıkışmış sözlerim var
Ahım,eyvahlarım bulaşıcı bir hastalık gibi
Ve ben zamanın kollarında eriyorum
Ruhum,aynalarda yok oluşunu seyrediyor

Kimselere sormuyorum seni,bilmem ki
Rüzgar her daim fısıldıyor yokluğunu
Bu amansız sürgün elbet biter
Bende ne ışık var artık ,ne de fer. . .


                                                                                                Sertan ADALI