Dilimden anlamaz oldu gözlerime bakanlar
Uykularımı bölüyor şimdi yoluma düşenler
Çaresiz pervaneyim düştüm kendi derdime
Hani nerde gurbeti ölümden acı gösterenler

İçimde ah çektirip ağlatan bir gurbet var
Kimseler anlamaz öz’ümü yakan ateş var
Yıkılmış viraneyim köhnedir benim köşküm
Aklımda kalanı ruhumda sakladığım yüzler var. . .